در رفاقت رسم ما جان دادن است
هر قدم را صد قدم پس دادن است
هرکه بر ما تب کند جان میدهیم
ناز او را هرچه باشد میخریم . . .
**********************************
ما شقایق های باران خورده ایم
سیلی نا حق فراوان خورده ایم
ساقه احساسمان خشکیده است
زخم ها از باد و طوفان خورده ایم
**********************************
سرافرازم نمی سازی به دشنامی و پیغامی
اگر صلح است پیغامی وگر جنگ است دشنامی . . .
**********************************
هرکـس به طریقی دل ما میشکند
بیگانه جدا ، دوست جدا میشکند
بیگانه اگر میشکند حرفی نیست
من در عجبم دوست چرا میشکند . . .
**********************************
هر چند که از آینه بی رنگ تر است
از خاطر غنچه ها دلم تنگ تر است
بشکن دل بی نوای ما را ای دوست!
این ساز شکسته اش خوش آهنگ تر است . . .
**********************************
بهر امتحان ای دوست گر طلب کنی جان را
آنچنان برافشانم کز طلب خجل مانی . . .
**********************************
من از پاکدلانم که زکس کینه ندارم
یک شهر پُر از دشمن و یک دوست ندارم . . .
**********************************
دشمن اگر کُشت به دوست می توان گفت
با کی بتوان گفت این که دوست مرا کُشت . . .
**********************************
طاق شد طاقتم ای دوست، ملامت بگذار
که به اندک سخنی می شکند قلب رفیق . . .
**********************************
عشق آمد و شد چونم اندر رگ و پوست
تا کرد مرا تهی و پر کرد ز دوست
اجزای وجودم همگی دوست گرفت
نامی است ز من بر من و باقی همه اوست . . .
**********************************
فریاد مردمان همه از دست دشمن ست
فریاد ما از دل نامهربان دوست . . .
**********************************
آخر چه شد که این همه نامهربان شدی
چیزی که خوش نداشتم ای دوست! آن شدی . . .
**********************************
هبچکس جانا نمی سوزد چراغش تا به صبح
پُر مخند ای دوست بر شب تار کسی . . .
**********************************
آرزو بد نیست طغیانش بد است
هست دریا خوب و طوفانش بد است . . .
**********************************
زحمت چه می کشی پی درمان من ای دوست
ما به نمی شویم و تو بدنام می شوی . . .
**********************************
آنان که جان فدای نگاری نکرده اند
همکارشان مباش که کاری نکرده اند . . .
هر قدم را صد قدم پس دادن است
هرکه بر ما تب کند جان میدهیم
ناز او را هرچه باشد میخریم . . .
**********************************
ما شقایق های باران خورده ایم
سیلی نا حق فراوان خورده ایم
ساقه احساسمان خشکیده است
زخم ها از باد و طوفان خورده ایم
**********************************
سرافرازم نمی سازی به دشنامی و پیغامی
اگر صلح است پیغامی وگر جنگ است دشنامی . . .
**********************************
هرکـس به طریقی دل ما میشکند
بیگانه جدا ، دوست جدا میشکند
بیگانه اگر میشکند حرفی نیست
من در عجبم دوست چرا میشکند . . .
**********************************
هر چند که از آینه بی رنگ تر است
از خاطر غنچه ها دلم تنگ تر است
بشکن دل بی نوای ما را ای دوست!
این ساز شکسته اش خوش آهنگ تر است . . .
**********************************
بهر امتحان ای دوست گر طلب کنی جان را
آنچنان برافشانم کز طلب خجل مانی . . .
**********************************
من از پاکدلانم که زکس کینه ندارم
یک شهر پُر از دشمن و یک دوست ندارم . . .
**********************************
دشمن اگر کُشت به دوست می توان گفت
با کی بتوان گفت این که دوست مرا کُشت . . .
**********************************
طاق شد طاقتم ای دوست، ملامت بگذار
که به اندک سخنی می شکند قلب رفیق . . .
**********************************
عشق آمد و شد چونم اندر رگ و پوست
تا کرد مرا تهی و پر کرد ز دوست
اجزای وجودم همگی دوست گرفت
نامی است ز من بر من و باقی همه اوست . . .
**********************************
فریاد مردمان همه از دست دشمن ست
فریاد ما از دل نامهربان دوست . . .
**********************************
آخر چه شد که این همه نامهربان شدی
چیزی که خوش نداشتم ای دوست! آن شدی . . .
**********************************
هبچکس جانا نمی سوزد چراغش تا به صبح
پُر مخند ای دوست بر شب تار کسی . . .
**********************************
آرزو بد نیست طغیانش بد است
هست دریا خوب و طوفانش بد است . . .
**********************************
زحمت چه می کشی پی درمان من ای دوست
ما به نمی شویم و تو بدنام می شوی . . .
**********************************
آنان که جان فدای نگاری نکرده اند
همکارشان مباش که کاری نکرده اند . . .
شروع به کار سایت